Bohdan Zieliński

Wojsko i służby mundurowe

Bohdan Zieliński, znany również pod pseudonimami „Legus”, „Tytus” oraz „Wesołowski”, był wybitną postacią w historii Polski. Urodził się 14 lutego 1906 roku w Lublinie, a swoje życie zakończył 21 maja 2001 roku w Krakowie.

W trakcie swojej kariery wojskowej, Zieliński osiągnął stopień generała brygady w Wojsku Polskim. Od października 1944 do stycznia 1945 pełnił kluczową funkcję jako szef wywiadu i kontrwywiadu Armii Krajowej, wykazując się niezwykłą odwagą oraz umiejętnościami analitycznymi w trudnych czasach II wojny światowej.

Życiorys

Bohdan Zieliński to postać o bogatej i złożonej historii, której losy przeplatały się z istotnymi wydarzeniami w Polsce. W latach 1925–1926 miał zaszczyt być podchorążym kursu unitarnego Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, a następnie, w latach 1926–1928, piastował to samo stanowisko w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. Dalsza edukacja militarna była kontynuowana w latach 1936–1938, kiedy to ukończył XVII Kurs Normalny w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, obdarzając go tytułem oficera dyplomowanego. Po tych wydarzeniach został przydzielony do dowództwa 2 Dywizji Kawalerii, z siedzibą w Warszawie.

Po rozwiązaniu tej jednostki, przeniesiono go do dowództwa 21 Dywizji Piechoty Górskiej w Bielsku, gdzie sprawował funkcję I oficera sztabu. Jego umiejętności ujawniły się również podczas kampanii wrześniowej, gdzie pełnił rolę szefa sztabu 1 Brygady Górskiej. Niestety, po kapitulacji, 22 września 1939 roku trafił do niewoli niemieckiej. Zdołał jednak uciec z obozu w Piaskach Luterskich, jednak jego wolność była krótkotrwała, gdyż 9 listopada został aresztowany przez Gestapo i osadzony na Zamku Królewskim w Lublinie, a potem w obozie w Radomiu, z którego udało mu się uciec 22 listopada.

W latach 1944–1945 – od października do stycznia – pełnił ważną rolę szefa Oddziału II (informacyjno-wywiadowczego) w Komendzie Głównej Armii Krajowej. Wziął również udział w powstaniu warszawskim. Po wojnie, 1 września 1945 roku, został zmobilizowany do Wojska Polskiego, gdzie pracował jako wykładowca taktyki w Centrum Wyszkolenia Piechoty. Ostatecznie, 7 kwietnia 1946 roku, został zwolniony z czynnej służby, a swoją przyszłość związał z Krakowem, gdzie podjął pracę w Centrali Rybnej Gdynia.

W 1949 roku padł ofiarą represji, gdy został aresztowany przez funkcjonariuszy UB i skazany na dziesięć lat więzienia, z którego został zwolniony w 1955 roku. Od 1955 do 1974 roku był związany z Biurem Projektów Przemysłu Cementowego i Wapienniczego w Krakowie. Po zakończeniu kariery zawodowej przeszedł na emeryturę w 1974 roku, a w 1983 roku, odmówił przyjęcia stopnia generała, choć w 1992 roku został awansowany na generała brygady. Wyróżniony tytułem Małopolanina Roku w 1998 roku oraz Honorowego Obywatela Krakowa w 1999 roku.

Awanse

W historii kariery Bohdana Zielińskiego wyróżniają się istotne daty awansów, które świadczą o jego rozwoju w strukturach wojskowych. Oto kluczowe informacje dotyczące jego stopni wojskowych:

  • kapitan – 19 marca 1938, zajął 87. lokatę w korpusie oficerów artylerii,
  • major – 19 marca 1942,
  • podpułkownik – maj 1942,
  • pułkownik – 16 sierpnia 1991,
  • generał brygady – 20 lutego 1992.

Ordery i odznaczenia

Bohdan Zieliński otrzymał wiele odznaczeń i orderów, które stanowią docenienie jego zasług. Poniżej przedstawiamy szczegółową listę tych wyróżnień:

  • krzyż srebrny orderu wojennego Virtuti Militari,
  • krzyż komandorski orderu Odrodzenia Polski,
  • krzyż Walecznych – przyznany czterokrotnie,
  • krzyż kampanii wrześniowej,
  • krzyż Armii Krajowej,
  • warszawski krzyż powstańczy.

Przypisy

  1. Powstańcze Biogramy - Bohdan Zieliński [online], www.1944.pl [dostęp 10.01.2022 r.] (pol.).
  2. a b ŁukaszŁ. Roman ŁukaszŁ., GrzegorzG. Winogrodzki GrzegorzG., Służby specjalne w systemie bezpieczeństwa państwa, Józefów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Gospodarki Euroregionalnej, 2016 r., s. 92, ISBN 978-83-62753-75-8.
  3. Marek Ney-Krwawicz: Komenda Główna Armii Krajowej 1939–1945. Warszawa: 1990 r., s. 468.
  4. Honorowe Obywatelstwo Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa. [dostęp 18.02.2011 r.]

Oceń: Bohdan Zieliński

★★★★★
Średnia ocena:4.82 Liczba ocen:13